Στὶς
2 Σεπτεμβρίου τοῦ 1822, μετὰ
ἀπὸ
διαρκεῖς ἀγῶνες,
καὶ μίαν πολὺ
σκληρὴ πολιορκία, οἱ
Σουλιῶτες
γιὰ τελευταία φορὰ
ἐγκαταλείπουν τὸ
Σοῦλι τους. Τὸ
ἀγαπημένο τους Σοῦλι.
Ἀπὸ
τὴν ἐποχὴ
ποὺ ὁ
Ἀλῆ
πασσᾶς εἶχε
θέσῃ ὡς
στόχο ζωῆς νὰ
τοὺς ἀφανίσῃ,
οἱ Σουλιῶτες
διαρκῶς ἔδιδαν
μάχες. Τὸ 1803, κατόπιν συμφωνιῶν,
ποὺ ὅμως
δὲν ἐτήρησε
ὁ Ἀλῆ
πασσᾶς, ἔφυγαν
ἀπὸ
τὸ Σοῦλι.
Χωρίστηκαν σὲ τρία σώματα, ἐκ
τῶν ὁποίων
μόνον τὸ ἕνα
κατάφερα νὰ φθάσῃ
στὴν Πάργα. Τὰ
ὑπόλοιπα δύο σχεδὸν
διελύθησαν, γράφοντας μοναδικὲς στιγμὲς
στὴν ἱστορία
τοῦ τόπου μας, ἀλλὰ
ὄχι μὲ
μελάνι. Μὲ αἷμα…
Μετὰ
ἀπὸ
δεκαεπτὰ χρόνια ἐξορίας,
κυρίως στὰ Ἑπτάνησα,
οἱ Σουλιῶτες,
κατόπιν τοῦ σουλτανικοῦ
διατάγματος ποὺ ἔδιδε
ἀμνηστεία σὲ
ὅλους ὅσους
ἐδίωξε ὁ
Ἀλῆ
πασσᾶς, καὶ
τὸ ὁποῖον
τοὺς ἐπέστρεφε
τὰ ἐδάφη
τους καὶ τὰ
περιουσιακά τους στοιχεῖα, ἐπέστρεψαν
στὸ Σοῦλι,
ἔχοντας πιστέψῃ
πὼς ἡ
ἐπιστροφή τους θὰ
ἦταν ὁριστική.
Ὅμως τότε εἶχε
ξεκινήσῃ ἡ
πολιορκία τῶν Ἰωαννίνων,
καὶ τοῦ
Ἀλῆ
πασσᾶ, ἀπὸ
τὶς σουλτανικὲς
δυνάμεις. Οἱ μπέηδες τῆς
Ἠπείρου ὅταν
κατάλαβαν πὼς οἱ
Σουλιῶτες ἦλθαν
γιὰ νὰ
μείνουν, ἀξίωσαν νὰ
μὴν ἐφαρμοστῆ
σὲ αὐτοὺς
εἰδικῶς,
τὸ σουλτανικὸ
διάταγμα. Ἔτσι οἱ
Σουλιῶτες κατέληξαν νὰ
συμμαχήσουν μὲ τὸν
μεγαλύτερό τους ἐχθρό, τὸν
Ἀλῆ,
πρὸ κειμένου νὰ
μπορέσουν νὰ ἐπιστρέψουν
στὴν πατρίδα τους.
Στὶς
6 Δεκεμβρίου τοῦ 1820 τὸ
Σοῦλι, μὲ
συμβόλαιο, ἐπιστρέφεται στοὺς
Σουλιῶτες, ἐκτὸς
ἀπὸ
τὸ κάστρο τῆς
Κιάφας, τὸ ὁποῖον
ὅμως, ἄν
καὶ τὸ
κρατοῦσαν πιστοὶ
στὸν Ἀλῆ
πασσᾶ Ἀλβανοί,
τελικῶς λίγους μῆνες
ἀργότερα, ἐπεστράφῃ
ἐπίσης
στοὺς Σουλιῶτες.
Μετὰ
τὴν πτώσι τοῦ
Ἀλῆ
πασσᾶ ὅμως
οἱ Σουλιῶτες,
ποὺ στὸ
μεταξύ, μὲ τὸν
Μάρκο Μπότσαρη πολέμαρχο, εἶχαν κυριολεκτικῶς
διαλύσῃ ὅλες
τὶς ἐπιχειρήσεις
τοῦ σουλτανικοῦ
στρατεύματος στὴν Ἤπειρο,
ἠρνήθησαν νὰ
παύσουν τὸν πόλεμο. Αὐτὴ
ἡ ἀπόφασίς
τους εἶχε σὰν
ἀποτέλεσμα νὰ
στρέψῃ ὁ
Χουρσῆτ πασσᾶς
ὅλο του τὸ
στράτευμα ἐναντίον τους.
Ἀπὸ
τὴν ἄνοιξι
τοῦ 1821 ξεκίνησαν οἱ
μάχες. Συνήθως νικηφόρες γιὰ τοὺς
Σουλιῶτες, ἀλλὰ
ἐφ΄ ὅσον
εἶχαν ἀποτύχῃ
οἱ ὑπόλοιποι
Ἕλληνες νὰ
ἀνακόψουν στὴν
Πλάκα, στὸ Πέτα καὶ
στὴν Σπλάντσα τοὺς
Τουρκαλβανούς, τελικῶς κατέληξαν ἀπεκομμένοι
καὶ φυσικὰ
εὐάλωτοι.
Μετὰ
ἀπὸ
συζητήσεις, συμφωνίες, ποὺ πολλὲς
φορὲς ἀκυρώθηκαν,
νέες συζητήσεις καὶ μίαν ἀνταλλαγὴ
ἑνὸς
ὁμήρου, τοῦ
ἐγγονοῦ
τοῦ Ἀλῆ
πασσᾶ Χουσεΐν, στὶς
2 Σεπτεμβρίου τοῦ 1822 ἐγκαταλείπουν
διὰ παντὸς
τὸ Σοῦλι
τους. Λίγες ἡμέρες πρὶν,
στὶς 31 Αὐγούστου
τοῦ 1822, εἶχαν
ἀπομακρύνῃ
τὰ γυναικόπαιδα καὶ
τὰ περιουσιακά τους στοιχεῖα.
Στὴν
ἐπιχείρισι μεταφορᾶς
τῶν Σουλιωτῶν
στὰ Ἑπτάνησα
βοήθησαν πάρα πάρα πολὺ οἱ
«φίλοι» μας οἱ Ἄγγλοι,
θέλοντας οὐσιαστικῶς
νὰ ἀποτρέψουν
τοὺς Σουλιῶτες
ἀπὸ
τὸ νὰ
εἰσέλθουν καὶ
τελικῶς νὰ
ἐνισχύσουν τὸ
Μεσολόγγι. Κάτι ποὺ τελικῶς
δὲν ἐπέτυχαν,
παρὰ τὶς
τόσες πολλὲς μεθοδεύσεις τους, καὶ
σιγὰ σιγά, ἄλλοτε
σὲ μικρὲς
κι ἄλλοτε σὲ
μεγαλύτερες ὁμάδες, οἱ
Σουλιῶτες ἔφθασαν
στὸ Μεσολόγγι γιὰ
νὰ γράψουν ἀκόμη
μερικὲς σελίδες ἡρωϊσμοῦ
καὶ νὰ
τὸ δοξάσουν, μαζὺ
μὲ ὅλους
τοὺς ἄλλους
Ἐλευθέρους πολιορκημένους.
Φιλονόη
Πληροφορίες ἀπό:
Ἱστορία τοῦ
Σουλίου, Χριστόφορος Πεῤῥαιβός
Ἀπομνημονεύματα
πολεμικά, Χριστόφορος Πεῤῥαιβός
Ἱστορία τῆς
Ἑλληνικῆς
Ἐπαναστάσεως, Σπυρίδων Τρικούπης
Ἡ Ἑλληνικὴ
Ἐπανάστασις, Διονύσιος Κόκκινος
Οἱ
Ἀληθινοὶ
Σουλιῶτες, Γιάννης Μπενέκος
Ἡ Ἐπανάστασις
τοῦ ΄21, Δημήτριος Φωτιάδης
Φωτογραφία
Πηγή : http://sanshmerafilonoi.gr/2013/09/02/f-2-septembrioy-1822-oi-soyliotes-egkataleipoyn-to-soyli/
Επιτρέπεται η αναδημοσίευση του περιεχομένου της
ιστοσελίδας εφόσον αναφέρεται ευκρινώς η πηγή του και υπάρχει ενεργός
σύνδεσμος(link ) http://bibliotikitisalexandreias.blogspot.gr/ -. Νόμος 2121/1993
και κανόνες Διεθνούς Δικαίου που ισχύουν στην Ελλάδα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου