Ἕνα παλληκαράκι 25 ἐτῶν
ἦταν.
Πάσχιζαν οἱ
δικοί μας, στὴν πολιορκία τῆς
Ναυπάκτου, νὰ βροῦν
κάποιον νὰ ἀναλάβῃ
τὸ δέσιμο τοῦ
δῆθεν πυρπολικοῦ
ποὺ ἔφτιαξαν.
Ποιός νά πάῃ;
Βρέθηκε καπετάνιος, ὁ
Γεώργιος Μιριαρλῆς, Σπετσιώτης,
(Πετσίωτης γράφει ὁ Φιλήμων), ὑποπλοίαρχους
τοῦ Νικολάου Μπόταση.
Βρέθηκαν ναῦτες,
γιὰ νὰ
τραβήξουν τὸ περιπολικὸ
ἔως τὰ
πλοῖα τοῦ
ἐχθροῦ,
ἀλλὰ
ὁ ἕνας,
αὐτὸς
ποὺ χρειαζόταν νὰ
τὸ δέσῃ
δὲν βρισκόταν.
Ἕνα παλληκαράκι λοιπὸν
ἐμφανίζεται στοὺς
δύο ναυάρχους, τὸν Ἀνδρέα
Βῶκο Μιαούλη καὶ
τὸν Νικόλαο Μπόταση (ἤ
Βόταση) ζητῶντας τους νὰ
ἀναλάβῃ
αὐτὸς
τὸ κουμάντο τοῦ
ὑποτιθεμένου πυρπολικοῦ.
Ἦταν στὸ
πλοῖο τῆς
Μπουμπουλίνας καὶ καταγόταν ἀπὸ
τοὺς Παξούς. Ὁ
Γεώργιος Παξινός!
«Τί θέλεις γιά ἀμοιβή»,
τόν ἐρωτοῦν.
«Δὲν
θέλω τώρα τίποτα, ἐὰν δὲν
δώσῃ ὁ
Θεὸς κι ἐπιτύχω,
τότε θὰ σᾶς
πάρω ἀπὸ
δέκα τάλλαρα, γιὰ νὰ
κάμω ἕν χάρισμα τῆς
ἀῤῥαβωνιαστικῆς
μου».
Ἥνωνεν ἄρα
ὁ νέος Γεώργιος Παξινὸς
τὸνπρὸς
τὴν πατρίδα ἠθικὸν
ἔρωτα μετὰ
τοῦ φυσικοῦ
πρὸς τὴν
μνηστὴν αὑττοῦ,
καὶ ἐπεθύμει,
ὅπως ἀγαπηθῇ
ἔτι μᾶλλον
παρ’ αὐτῆς
ὡς εἶς
ἥρως». Μᾶς
μεταφέρει ὁ Φιλήμων.
Τὸ
ὑποτιθέμενον πυρπολικὸν
καμμίαν σχέσιν εἶχε ὅμως
μὲ τὰ
πυρπολικά. Λίγη μπαρούτη ἔχυσαν ἀπὸ
ἐπάνω του καὶ
τέλος.
Στὶς
24 Μαΐου τοῦ 1821 ξεκινοῦν.
Φθάνουν στὸ
στοχευμένον τουρκικὸ πλοῖο
οἱ δικοί μας, κι ἀρχίζει
ὁ Παξινὸς
τὶς προσπάθειες γιὰ
τὸ δέσιμο. Ἄκαρπες
ὅλες. Μία φορά, δύο φορές, τρεῖς
φορές…
Στὸ
μεταξὺ εἶχαν
βάλει φωτιὰ στὸ
πλοιάριο καὶ ἡ
φωτιὰ τὸν
πλησίαζε. Τίποτα αὐτός. Ἐκεῖ.
Πάλευε, ξαναπάλευε. Κάποιαν στιγμὴ
ἡ φωτιὰ
τὸν πλησιάζει ἐπικίνδυνα.
Πηδᾶ ἔξω
καὶ συνεχίζει, μέσα ἀπὸ
τὸ νερὸ
αὐτὴν
τὴν φορά.
Ταὐτοχρόνως
ἐδέχετο διαρκεῖς
πυροβολισμοὺς ἀπὸ
τὴν πλευρὰ
τῶν Τούρκων. Δὲν
ἔπαυε. Τὸ
πυρπολικὸ δὲν
ἤθελε νὰ
δεθῆ.
Λέμβοι μὲ
τούρκους ἀρχίζουν νὰ
τὸν πλησιάζουν. Ἐκεῖ
ὁ Παξινός, ἀκόμη
πάσχιζε!
Καιόμενον τὸ
πλοιάριον, μὴ προσδεδεμένον κι αὐτὸς
ἀκόμη πάλευε νὰ
τὸ δέσῃ.
Τὸν συλλαμβάνουν…
Οἱ
πλοίαρχοι προσπάθησαν νὰ πληρώσουν ὅσα
λύτρα τοὺς ζητοῦσαν,
κι ἄλλα τόσα, γιὰ
νὰ τὸν
σώσουν. Οἱ Τοῦρκοι
δὲν τὸν
ἔδιδαν. Τὸν
ἤθελαν γιὰ
νὰ διασκεδάσουν!!
Τὸν
ἤθελαν ἀνασκολοπισμένον,
κατόπιν ψητὸ καὶ
τέλος τὸ νεκρὸ
του σῶμα κρεμασμένο στὰ
τείχη ἐπὶ
πολλὲς ἡμέρες.
Φιλονόη.
Πληροφορίες ἀπὸ
τὸν Ἰωάννη
Φιλήμονα καὶ τὸ
ἔργο του «Δοκίμιον Ἱστορικὸν
περὶ τῆς
Ἑλληνικῆς
Ἐπαναστάσεως». Τὸ
ἀπόσπασμα ἀπὸ
τὴν σελίδα 336 τοῦ
Γ΄ τόμου.
φωτογραφία.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου